Veteranen die fysiek of psychisch gewond zijn geraakt tijdens hun militaire dienst, krijgen vaak te maken met de afwikkeling van schadeclaims en schadevergoeding via vaststellingsovereenkomsten. Dit proces kan complex zijn, vooral wanneer de schadevergoeding wordt vastgesteld op basis van de inkomsten die een veteraan op het moment van de claim verwacht te verdienen. Een terugkerend probleem waar veel veteranen, met name jonge veteranen die nog werkzaam zijn, tegenaan lopen, is het verlies van verdienvermogen op een later moment, nadat de vaststellingsovereenkomst is getekend. Dit kan leiden tot onenigheid over de hoogte van de schadevergoeding en extra vertraging in de afhandeling van de zaak. Daarom pleiten belangenbehartigers voor de mogelijkheid om een voorbehoud op te nemen in de vaststellingsovereenkomst, zodat misgelopen inkomsten in de toekomst alsnog kunnen worden gecompenseerd.

Het probleem van onvoorziene toekomstige inkomstenverliezen

Het komt regelmatig voor dat veteranen, vooral de jongere generatie, tijdelijk weer aan het werk zijn nadat hun schadevergoeding is vastgesteld. In sommige gevallen zijn deze veteranen op het moment van de schadevergoeding nog niet volledig hersteld van hun psychische of fysieke blessures. Ze kunnen echter wel in staat zijn om werk te verrichten, maar vaak loopt dit werk in de toekomst risico. Door hun kwetsbare gezondheid kunnen ze op termijn het werk niet meer voortzetten, waardoor ze inkomsten mislopen die bij de schadevergoeding oorspronkelijk wel werden meegenomen. Dit verlies van verdienvermogen kan een enorme impact hebben op hun financiële situatie, aangezien ze met de vastgestelde schadevergoeding moeten rondkomen, die is gebaseerd op hun werkelijke inkomsten op het moment van de claim.

Een veelvoorkomend probleem is dat, wanneer veteranen uiteindelijk niet meer in staat blijken te zijn om hun werk voort te zetten, er een discussie ontstaat over de hoogte van de schadevergoeding. Aangezien er in de oorspronkelijke vaststellingsovereenkomst geen rekening werd gehouden met het mogelijk toekomstige verlies van inkomsten, kunnen er juridische complicaties ontstaan. Dit kan leiden tot vertraging in de afhandeling van het dossier en zelfs onenigheid tussen de belangenbehartiger, de veteraan en de juridische diensten van Defensie (zoals de JDV – Juridische Dienstverlening Veteranen).

De onenigheid over toekomstige schade

De vaststellingsovereenkomst is bedoeld om een definitieve regeling te treffen voor het schadebedrag dat een veteraan ontvangt voor het verlies van verdienvermogen. Echter, doordat er op het moment van de ondertekening geen garanties zijn over de toekomst, kunnen er onverwachte veranderingen optreden in de situatie van de veteraan. Wanneer bijvoorbeeld blijkt dat een veteraan door gezondheidsproblemen niet in staat is om zijn of haar werk voort te zetten, ontstaat er vaak discussie over de vraag of de schadevergoeding aangepast moet worden. De belangenbehartigers merken op dat dit kan leiden tot langdurige juridische procedures, omdat het juridische proces en de berekeningen moeten worden herzien om het verlies aan toekomstige verdiencapaciteit alsnog te compenseren.

Bovendien wordt er vaak naar de schadevergoeding gekeken als naar een gesloten deal, waardoor het moeilijk wordt om extra claims in te dienen voor de verloren inkomsten na de vaststelling van het oorspronkelijke schadebedrag. Dit creëert een soort juridische impasse, waarbij veteranen geen recht hebben op aanvullende compensatie, terwijl de schade en het verlies van verdienvermogen in werkelijkheid doorgaan en vaak groter worden.

Het pleidooi voor een voorbehoud in de vaststellingsovereenkomst

Om deze problematiek aan te pakken, pleiten belangenbehartigers voor de mogelijkheid om een voorbehoud op te nemen in de vaststellingsovereenkomst. Dit voorbehoud zou de veteraan de mogelijkheid bieden om, onder bepaalde omstandigheden, terug te komen op het overeengekomen schadebedrag als er later verlies van verdienvermogen optreedt. Het idee is dat de veteraan na het tekenen van de overeenkomst, wanneer blijkt dat de gezondheidstoestand de werkcapaciteit in de toekomst verder beïnvloedt, alsnog een aanvullende schadevergoeding kan aanvragen.

De belangenbehartigers stellen voor dat dit voorbehoud een formeel onderdeel wordt van de schadevergoedingsovereenkomst, zodat de veteraan zich geen zorgen hoeft te maken over het mislopen van inkomsten die niet in de oorspronkelijke berekening zijn meegenomen. Dit zou de rechtszekerheid voor veteranen vergroten en de juridische processen voor zowel de veteraan als de betrokken partijen versnellen. Een voorbehoud zou bovendien het risico op langdurige juridische strijd verminderen, omdat het een vooraf overeengekomen regeling zou bieden voor onvoorziene omstandigheden.

De juridische implicaties en de huidige beperkingen

Op dit moment is het niet mogelijk om een voorbehoud in de vaststellingsovereenkomst op te nemen. De wetgeving en de procedures rondom schadevergoeding voor veteranen bieden geen ruimte voor toekomstige aanpassingen aan de vastgestelde schadevergoeding. Dit beperkt de mogelijkheid om in te spelen op veranderingen in de werkcapaciteit van veteranen na het ondertekenen van de overeenkomst.

De huidige regelgeving is primair gericht op het toekennen van schadevergoeding op het moment van de claim, gebaseerd op de situatie van de veteraan op dat moment. Dit zorgt voor een definitieve vaststelling van het schadebedrag, wat in veel gevallen leidt tot een goed afgeronde procedure voor beide partijen. Echter, dit model houdt geen rekening met de dynamiek van gezondheid en werkcapaciteit na de vaststelling van de schadevergoeding, wat het risico van toekomstige verliezen in inkomens niet afdekt.

Door een voorbehoud in te voeren, zou het mogelijk worden om het schadebedrag aan te passen wanneer er onvoorziene omstandigheden optreden, zoals het verergeren van een fysieke of psychische aandoening. Dit zou het voor veteranen makkelijker maken om toekomstige schade die voortkomt uit verlies van verdiencapaciteit te claimen, zonder dat dit leidt tot langdurige juridische procedures of vertragingen in de afhandeling van hun zaak.

Mogelijke oplossingen en beleidswijzigingen

De belangenbehartigers pleiten niet voor een radicale verandering in de bestaande procedures, maar wel voor een meer flexibele benadering van schadevergoeding. Er zouden richtlijnen moeten worden opgesteld voor het opnemen van een voorbehoud in de vaststellingsovereenkomst, waarbij het voorbehoud alleen van toepassing is wanneer de veteraan aantoonbaar verlies van verdienvermogen ondervindt door de gezondheidsproblemen die samenhangen met hun militaire dienst. Deze regeling zou een vangnet bieden voor veteranen die onverwachts niet meer in hun eigen onderhoud kunnen voorzien, zonder dat dit de juridische processen voor veteranen of Defensie nodeloos compliceert.

Conclusie

Het opnemen van een voorbehoud in de vaststellingsovereenkomst voor veteranen is een belangrijke stap om ervoor te zorgen dat deze kwetsbare groep niet geconfronteerd wordt met extra financiële onzekerheid in de toekomst. Veel veteranen, met name de jongere generatie, lopen het risico later in hun carrière opnieuw uit te vallen vanwege onvoorziene gevolgen van hun diensttijd. Een voorbehoud zou hen de mogelijkheid bieden om misgelopen inkomsten alsnog te compenseren zonder dat dit leidt tot langdurige juridische conflicten.

De belangenbehartigers hebben terecht aangegeven dat er een structurele oplossing nodig is om ervoor te zorgen dat de schadevergoeding niet definitief is, maar ruimte biedt voor veranderingen in de toekomst. Het is belangrijk dat de wetgeving en de procedures voor schadevergoeding voor veteranen hierop aangepast worden, zodat veteranen die hun schadevergoeding in goede trouw hebben ontvangen, niet alsnog in financiële problemen terechtkomen door onvoorziene verliezen in hun verdiencapaciteit.